U 84. godini života preminula je Sadika Biluš, medicinska sestra i simbol humanosti i hrabrosti tokom opsade Vukovara 1991. godine. Iako je imala priliku da se spasi, odbila je napustiti bolnicu i ranjenike, ostavši uz svoje pacijente do posljednjeg trenutka.
Rođena u Travniku, a životno i profesionalno vezana za Vukovar, Sadika Biluš postala je sinonim posvećenosti medicinskom pozivu i ljudskosti u najtežim vremenima. Tokom brutalne opsade grada, bolnica je bila pod stalnim granatiranjem, bez osnovnih sredstava, hrane i struje. Ipak, Sadika je nastavila pružati njegu i utjehu, ne razmišljajući o vlastitoj sigurnosti.
Njeno ime ostalo je upisano među rijetkima koji su ostali u vukovarskoj bolnici sve do njenog pada. Bila je među onima koji su uhapšeni i odvedeni u srpske logore. Tek nakon velikih pritisaka međunarodne zajednice, puštena je na slobodu.
Nakon rata, nastavila je živjeti u Hrvatskoj, tiho i skromno, kao što je i provela najteže dane svoje službe. Nikada nije tražila priznanja, iako je njena priča zaslužila da bude ispisana zlatnim slovima.
Odlaskom Sadike Biluš, region se oprašta od jedne od najčasnijih figura ratne humanosti – žene koja je ostala kad su svi odlazili, i čije se ime s poštovanjem izgovara među onima koji pamte istinske heroje.
